Αντίο Αμαλία

Αμαλίτσα, πε τους αγγέλους
να σωπάσουν λίγο



Αγρίμια μας άφησες
κορίτσι μου

Και πήρε ο καθένας πέτρες
εγώ πήρα κουκούτσια
- γέλα μου-
κι ορμήσαμε



Χτυπούσαμε δυο μέρες

Συνεχώς..

εμείς οι Βασιλιάδες

και Γελωτοποιοί

Ρημάξαμε τον τόπο



εμείς οι Ανώνυμοι Διαδικοί Ονειροπόλοι
και νταξ- μην κοιτάς αυτούς που ξέφυγαν
θα το'χαν ανάγκη φαίνεται



και μπήκαμε στο μάτι πολλών



Κι άλλοι πατήσαν τα γυαλιά
και μάτωσαν

και τώρα μάτια μου



ήρθε ο καιρός θαρρώ
να κοιτάξουμε πέρα
από την σταγόνα που ξεχείλισε
το ποτήρι σου



Να δούμε λίγο
και τις άλλες ραγισμένες
ψυχούλες γύρω μας

Ο καθένας μόνος του
από δω και μπρος
γιατί πολλοί θα γίνουν μάγοι τώρα



- μην τους κακιώσεις , είπαμε
θα το 'χουν
μεγάλη ανάγκη




Κυρά,
το ξες κι εσυ
γιατί δικιά μας ήσουν
το Blogging έχει δύναμη
ο blogger είναι ένα Μηδέν

Μόνο που
τα διαδικά μηδενικά
κυρά μου
έχουν Δύναμη

Κι εδώ
εγώ σ'αφήνω
να ησυχάσεις
και κάθε μήνα
θα σε φιλώ
στα μάτια όλων όσων μου θυμίζεις
και θα πετώ
τις πέτρες..
τα κουκούτσια μου
όπου μπορώ

[Το παρόν γράμμα δεν εκπροσωπεί κανέναν άλλον πέραν εμού του ιδίου και δηλώνω ευθαρσώς πως συμφωνώ με όλα όσα λέω]