Σαμπάνια με Φράουλες

Βρήκα τα κλειδιά, το κινητό και το αυτοκίνητο.

Μόνος μου τα βρήκα, δεν με βοήθησε κανείς.

Ντύθηκα στολίστηκα παρφουμαρίστηκα, άσπρο πουκαμισάκι , υγρό μαλλί κι έσκασα μύτη στο γνωστό μπαλκόνι.

Είχε ηρεμήσει. Πάντα έτσι κάνει. Νευριάζει εκείνη τη στιγμή , ξεσπά – ευτυχώς δηλαδή γιατί άμα τα κρατούσε θα ήταν πιο επικίνδυνα- κι ύστερα μου χαμογελά όλο γοητεία και μου κλείνει το μάτι να την ακολουθήσω.

- Στο ψυγείο έχω σαμπάνια και φράουλες. Το έταξα στον Μένιο

(Είπα να κάνω σκηνή αλλά τι να ζηλέψω; Μια σκιά;)

- νταξ κοκόνα μου

και σηκώθηκα χαμογελώντας να φέρω τα σταφ από το ψυγείο

Ήρεμη την βρήκα κι όταν γύρισα. Γαληνεμένη και δεν ξέρω αλλά τέτοιες στιγμές λίγο τις φοβάμαι. Άλλο οι αστραπές που έρχονται μετά από τα μαύρα σύννεφα κι άλλο οι καταιγίδες στο ξαφνικό που σε βρίσκουν αραχτό στην παραλία.

- Να την ανοίξω; Ρώτησα δείχνοντας την σαμπάνια

- Όχι πυροβόλησε την

κι αφού με κοίταξε για ένα αιώνιο λεπτό ανέκφραστα ξέσπασε σε γέλια

Κάτι τέτοιες στιγμές την νοιώθω μέσα στο μυαλό μου ξαπλωμένη να απλώνεται και να μην αφήνει χώρο για τίποτε άλλο παρά μόνο για νάζια.

Τρόμαξα κιόλας αλλά νταξ δεν μασάει ο σκίουρος

Παπ!

Έγειρα το μπουκάλι κι άρχισαν να λαμπιρίζουν στο σκοτάδι οι φυσαλίδες κι ο αφρός.

- Στην υγειά σου κυρά μου.

- Στην υγειά της Click-@ Films πρόεδρε. Ο Γκούγκλης όπως λέει και ο Shades είδε το βιντεάκι μας κι έβαλε μυαλό. Ελληνικός πίνακας ελέγχου στον blogger. We rule σκίουρε!

Και σήκωσε το ποτήρι της προς τα πάνω σε μια κίνηση νίκης δείχνοντας μου τα λευκά «αποσιωπητικά της δόντια» όπως λέει και αυτή.

- Πως πήγε το ταξίδι; Όλα εντάξει με τους μεταλλαγμένους;

- (γέλασε) Νομίζω πρέπει να πάψουμε να τους λέμε έτσι. Ίσως γίνουμε κι εμείς σαν κι αυτούς.

- Σαν κι αυτούς;

- Ένα με αυτούς..και κάρφωσε το βλέμμα σε μια προβληματισμένη ευθεία που ήξερε μόνο από πού να αρχίσει

(Δεν μου άρεσε και πολύ η τελευταία σπόντα αλλά το αντιπαρήρθα)

- Είδα και την ατζέντα συναντήσεων στο blog. Συνάντησες δυο από την λίστα σου ε;

- Ναι

και το είπε αυτό το ναι με γάργαρες φυσαλίδες λαχτάρας από όπου ξεχείλιζε αφρός ικανοποίησης

- Έκανες και γνωριμίες είδα

και το πέταξα αυτό το κουκουτσάκι έτσι τάχαμ αδιάφορα μπας και πιάσω γεμάτα

- (μου χαμογέλασε πάλι) Προσωπικά ζητήματα συζήτηση κομμένη Sardo γιατί από ότι είδα έκανες κι εσύ αποκαλύψεις και δεν πρέπει

- (έπρεπε να αντιδράσω χαριτωμένα για να μη με καρφώσει με κάποια άγρια ματιά, έπρεπε να την ξεγελάσω να παραμείνει γλυκιά) Ε, καλά, σιγά μην πιστεύουν όλοι ότι διαβάζουν

- Δεν τα πιστεύουν λες;

- Όχι

- Εγώ πάλι λέω τα πιστεύουν και έτσι μας μαθαίνουν καλύτερα..πίσω από τα κείμενα

- Εγώ δεν πιστεύω όλα όσα διαβάζω και δεν παν να λένε πως είναι αυτοβιογραφικά. Δηλαδή ακόμα κι όταν το δηλώνουν εγώ δεν το πιστεύω

- Εγώ αποφάσισα να δέχομαι αυτό που μου προσφέρουν έτσι όπως αυτοί το επιθυμούν. Αν θέλουν να μου δίνουν την σαμπάνια σε κρασοπότηρο θα την απολαμβάνω το ίδιο. Αλλά βέβαια αυτό έχει και τους κινδύνους του, γιατί όταν σκιαγραφείς μία ταυτότητα κι αποκαλύπτεις μία πραγματικότητα πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχτείς πως και η «εκτός» συμπεριφορά που θα προκαλέσεις θα είναι ανάλογη της πραγματικότητας που έχεις σερβίρει..κι άντε πάλι το βλέμμα ευθυγραμμισμένο

(Αυτή τώρα κάτι ήθελε να πει αλλά έλα που εγώ δεν καταλάβαινα)

- Είδα και νέο κόσμο στο blog σου σκίουρε. Θραύση κάνεις στα κοριτσάκια.

- (Γέλασα αυτάρεσκα) ότι μπορώ κάνω για να ευχαριστήσω τις στάρλετ, αφού το ξέρεις είμαι ευαίσθητος

- Χα χαχ ευαίσθητε; Πόσα Τοπία είδες σήμερα;

- (δεν γέλασα..μόνο αυτή θα μου την φέρνει;..απάντησα σοβαρά) Δεν πρόλαβα να δω τίποτα σήμερα. Μόνο περπατούσα και σφύριζα. Άπλωνα το χέρι καμιά φορά, έπιανα κανένα αγριολούλουδο..ξέρεις τα γνωστά..

κι ύστερα της έβγαλα τη γλώσσα

- Φυσιολάτρη μου εσύ! που λέει και ο Κόμης bar-ufo-s. Πήγαινε φέρε και τις φράουλες τώρα

Γμτ..χωρίς κουκούτσια..ένοιωθα ανίσχυρος..

Πήρε μία και την άνοιξε στη μέση

- Βγαίνει όλο το άρωμα έτσι

- Άμανε την ξεκοιλιάζεις; Τι να πω κυρά μου..βίτσια είναι αυτά

- Sardo πρόσεξες πως γέμισαν τα blog με δημοσιογράφους;

- (οπ, αλλάξαμε θέμα και κάτι μου έλεγε πως αυτή τη φορά τα κουκούτσια τα είχε αυτή ήδη στα χέρια της) ναι έχεις δίκιο..έγινε κατάληψη των εναλλακτικών μέσων από τα έντυπα...ο ιμπεριαλισμός του χαρτιού the final frontier

- Και γράφουν επώνυμα οι περισσότεροι

- ..(τόλμησα) «Γράααφουν»;

- Χα (οκ η αντίδραση) εντάξει «Γράααφουμε»

- Ε, δεν είναι κακό αυτό. Εδώ ο journalist γράφει ότι θέλει, όπως θέλει. Είναι εκγύμναση του μυαλού ..γιόγκα του πνεύματος

- Kick boxing θέλεις να πεις

- Κι από αυτό

- Κάτι δεν μ’αρέσει..

(οχ οχ..άρχισαν τα όργανα..άφησε το φυλλαράκι της φράουλας με ευλάβεια σχεδόν στο σταχτοδοχείο και με κοίταξε)

- Να αρχίσουμε από αυτά που σου αρέσουν γιατί είναι συνήθως λιγότερα; (πω πω γενναιότητα σήμερα..)

- Χα οκ..μ’αρέσει που γράφουν άλλα από αυτά που δημοσιεύουν..που μου δείχνουν τι άνθρωποι είναι..τι άλλο μπορούν να γράψουν..πως βλέπουν..πως λειτουργούν..μ’αρέσει που τους μαθαίνω, που λέω πως τους ξέρω

- Νταξ όλα αυτά..τι δεν σ’αρέσει;

- Η επίδειξη..το post – βιογραφικό ..αυτό δεν μ’αρέσει..λες να το έχω κάνει κι εγώ; Αμάν ζημιά..(κι άφησε το άδειο ποτήρι της στο τραπέζι)

(οπ κινητό! Το δικό της)

- Καλησπέρα (και να τα μέλια..τι γίνεται ρε παιδιά εδώ;!) εδώ ..όχι δεν είμαι μόνη αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα (αυτή η ειλικρίνεια της σπάει νεύρα..μην του λες βρε τέτοια του ανθρώπου!) Είναι ωραία; Όχι δεν έχω πάει..

(το χαμόγελο πάγωσε και τα μάτια άνοιξαν με έκπληξη..ύστερα ένα αργό μειδίαμα έγινε τεράστιο χαμόγελο)

- Πότε; Αύριο;! Όχι όχι δεν θα αρνηθώ. Τηλεφωνώ για εισιτήριο και σε ενημερώνω. Φιλιά.

- Sardo θα λείψω δυο μέρες

- Ε;!

- Δεν θα πάρω κινητό μαζί. Κάνε ότι θέλεις μόνο μη μαδίσεις το νυχτολούλουδο. Έλα..στην υγειά μας!