Θέλω να πω ένα ποίημα

Απόψε σας το ομολογώ
Μου'ρθε να γράψω ποίημα
και τι θαρρεί η κυρά μου δηλαδή
πως θα το φέρω κρίμα;

Εγώ που λέτε αδέρφια μου
ποιήματα δεν ξέρω
λόγια ορθά και όμορφα
μόλις που τα υποφέρω

Αλλά έρχεται εκείνη η αναπνοή
κάποιου Τοπίου που στέκει
κι αλλάζει λες ο κόσμος μου
φρενάρει ο,τι τρέχει!

Αλλού κοιτώ
κι αλλού πατώ
Τοπία Δάση Λίμνες
όπου σταθώ κι όπου βρεθώ
προκύπτουνε οι ρίμες!

Άλλο κακό να μη με βρει
καρδιά μου λαβωμένη
αυτή η σφεντόνα φαίνεται
θα είναι χαλασμένη

Βρε φύγε άσε με ήσυχο
θέλω τη λευτεριά μου
να! να! ...τεντώνω λάστιχο
πάει κι η καρυδιά μου

Βρε άσε με γαλήνιο
στης πλήξης την σαγήνη (ε ; ε ; ε; )
σε λαχταρώ σαν γιόμισμα
που μοιάζει με ταχίνι!

Ααααχ άδικε ψεύτικε ντουνιά
Τοπίο άλλο απ'άλλα
μο'φερες μες στο δρόμο μου
και τώρα
τα είδα όλα!

(Υπόκλιση Σκίουρου σφεντονιασμένου στην καρδιά)