Εγώ, οι άλλοι και το σαρδόνιο χαμόγελο του Shakespreare από εκεί που μάλλον με κοιτά (ΙΙ)

[Ο Κυδώνης αναλαμβάνει να προλογίσει το έργο τρομάρα του....]

ΚΥΔΩΝΗΣ: Ευγενικοί μου άρχοντες, αν μήπως απορείτε
Για ετούτη την παράσταση, δικαίως απορείτε.
Ετούτος είναι ο Πύραμος ο ωραίος ο γενναίος
Και αυτή είναι η όμορφη κυρά η Θίσβη του βεβαίως.
Κείνος κει ο άνθρωπος που είναι σοβαντισμένος
Ο τοίχος είναι ο κακός και ο καταραμένος
Που δεν αφήνει να ομιλούν οι εραστές κομμάτι
Μα από τη σχισμάδα βλέπονται με το ένα τους το μάτι
Και ομιλούν ψιθυριστά που είναι μεγάλο θαύμα
Θαύμα θαυμασιότατο και …αυτά.
Ο άλλος εκεί με το λυχνάρι και τον σκύλο, που κρατάει
Ένα πουρνάρι, είναι ο Φεγγαρόφως. Αυτός αυτός, εκεί.
Το φεγγαρόφως είναι αυτό το ήσυχο πράμα
Διότι τη νύχτα βρίσκονται οι εραστές αντάμα
Οι εραστές μας οι καλοί που έχει η Ρώμη θάμα
Και..έρχεται το Λιοντάρι..
Και την φοβίζει την Θίσβη…
Και την τρομάζει..και..το φρικτό Λιοντάρι που λέτε
Τη Θίσβη μας τρομάζει, αχ το φρικτότατο λιοντάρι
Οπότε φεύγει η Θίσβη πάει και πέφτει η χλαμύδα
Και τρέχει το Λιοντάρι εκεί κι αμέσως τη δαγκώνει
- τη χλαμύδα όχι τη Θίσβη, ε;-
και το φρικτό του το στόμα
με αίματα στολίζει της Θίσβης τη χλαμύδα
που είναι ματωμένη κι όλα φρικτά
με αίματα και κοκκινισμένη
κι έρχεται ο Πύραμος που ‘ ναι ψηλός κι ωραίος
και βλέπει τη χλαμύδα της Θίσβης ματωμένη
και λέει αμέσως ωιμέ τον μαύρο ξεφωνίζει
και με μαχαίρι φονικό στο φονικό του χέρι
και με ένα χέρι το κρατά με τ’άλλο το μαχαίρι
και με το άλλο μαχαιριά δίνει ευθύς στο στήθος
κι αμέσως μαχαιρώνεται με μια πληγή..τόοοοοση
κι έρχεται η Θίσβη έπειτα, τον Πύραμο κοιτάει
και παίρνει το μαχαίρι του
και μπαίνει στη βατομουριά
που είχε πολύ ωραία βατόμουρα
και πέθανε..
τώρα τα άλλα θα σας πουν τώρα το Φεγγαρόφως
και το Λιοντάρι κι αυτός ο Τοίχος εκεί πέρα
τι έκανα οι εραστές μετά που σκοτώθηκαν
την ιστορία θα ακούσετε
χαίρετε