Κονιάκ με Τόνικ και Ιερά Ανολοκλήρωτα

Τελευταία βραδιά στο μπαλκόνι. Τηλεόραση δεν είχε και οι εκλογές σιγά μην την απασχολούσαν. «Οικονομικός μετανάστης στη χώρα σου Sardo σε τέτοια ηλικία και με τόσα πτυχία, πα να πει φταις εσύ κι όχι ο χαβάς του Κράτους που έμαθε να παραπετά τα παιδιά του», μου είχε πει.

…..

Αυτή τη φορά δεν με είχε καλέσει. Είχα πάει μόνος μου.Λες και θα σφάλιζα τις πόρτες με μια μου ματιά για να μη φύγει. Το νυχτολούλουδο στη θέση του με έτοιμα ανθάκια αλλά η μεγάλη του γλάστρα διεμήνυε το κακό. Δεν θα άλλαζε θέση. Θα έμενε εκεί.

Τόσο το πείσμα της να σβήσει, να αφήσει πίσω κάθε μνήμη; Μερικοί άνθρωποι ίσως είναι έτσι, σκέφτηκα, αλλά δεν ήθελα να είμαι ευαίσθητος αυτές τις στιγμές. Σκληρός ήθελα να είμαι, να μη με πειράξει τίποτα. Να φύγω λέγοντας «τα λέμε αύριο κοκόνα μου» σαν να άφηνα το μπουφάν εκεί για την επόμενη βραδιά.

- Κάνει κρύο. Θα καθίσουμε έξω;

- (Πρώτη φορά που με ρωτούσε. Συνήθως καθόταν όπου ήθελε όποια στιγμή ήθελε και ήταν δεδομένο πως θα ακολουθούσα) Ό,τι θέλεις (αχ και το’πα να μην είμαι ευαίσθητος! Πε ρε χαϊβάνι «όχι ρε πουθενά δεν θα καθίσουμε. Θα βγούμε έξω να τα πιούμε κι αύριο θα κοιμηθούμε μέχρι το μεσημέρι. Αλλά που να τολμήσω. Στις έντεκα θα έφευγε. Ήταν σαφές το δηλωθέν εδώ και μέρες)

- Να πιούμε κονιάκ με τόνικ;

- (Έκανα να σηκωθώ)

- Εγώ θα φέρω. Κάθισε..

- (και σηκώθηκε θλιμμένα ..άσχημα τα πράγματα στην φρουτοπία σκέφτηκα και νευρίασα που τέτοιες ώρες με έπιανε το αστείο μου. Σε άλλη περίπτωση θα την κατακεραύνωνα: Μπααα…θα σηκωθεί η μεγαλειοτάτη να ετοιμάσει ποτά;)

- Sardo να προσέχεις το νυχτολούλουδο. Ο βασιλικός δεν άντεξε ούτως ή άλλως αυτές τις ημέρες που λείπαμε..(τον κοίταξε με πραγματικό ενδιαφέρον)..ίσως και να ξανασκάσουν τα φυλλαράκια του όμως..

- Είσαι έτοιμη; (ε μια ψυχή που ήταν να βγει..)

- Από καιρό σαν θαρραλέα; (η ερώτηση ακούστηκε περίεργα μέσα από το σπασμένο χαμόγελο της)

- Ας πούμε (έτσι..κρατούσα αποστάσεις από κάτι θολούρες που πήγαιναν να βγουν στην επιφάνεια των οφθαλμών)

- Έτοιμα όλα.

- (η απάντηση ήταν παραπλανητικά διπλωματική..αλλά το άφησα να πέσει κάτω)

- Στην υγεία μας Σκίουρε, να είμαστε γεροί

- Τους είδες όλους;

- Τους είδα

- Συγκινήθηκες;

- Όχι

- Μάλιστα (η μετακόμιση, μετακόμιση και τα σπαθιά , σπαθιά)

- Δεν θα σου λείψει κανείς;

- Ο Κώστας κι εσύ. Και κανά δυο μοντέλα που γνώρισα προχτές (κι έσκασε πέντε έξι συνεχόμενα γάργαρα γελάκια..μα είναι ώρες αυτές για χωρατά τώρα; Νευρίασα)

- Θα σου λείψω πολύ; (ε ρε τζαναμπετιές κοτζάμ πρόεδρος)

- Ρε Πρόεδρε. Εσύ είσαι ο λόγος που χαμογελώ. (με κοίταξε σχεδόν με ικεσία..να πιστέψω αυτό που δήλωνε ακόμα και η προστατευτική στάση του κορμιού της) Δεν θέλω άλλες αναλύσεις. Φτάνει (και γύρισε μπροστά στην γνωστή ευθεία που ποτέ μου δεν κατάλαβα που καταλήγει. Ε,ρε και να κατέληγε στο άθενς και τόσο καιρό δεν πήρα χαμπάρι τίποτα. Γμτ..έτσι ήταν! Εκεί κοιτούσε!!!!!)

- Νέα αρχή λοιπόν. Πήρες αποφάσεις; (την κάρφωσα με το πιο χαριτωμένο βλέμμα….και σκάσαμε κι οι δυο στα γέλια..ήταν το προσωπικό μας αστείο..όποτε έπαιρνε η κυρά αποφάσεις ήταν για να έχει ένα πρόγραμμα που θα ανατρέψει. Ήταν οι συντεταγμένες μίας πορείας που οπωσδήποτε θα πρόδιδαν οι κινήσεις της. Αλλά έτσι το’θελε «προς αποπροσανατολισμό» μου έλεγε συχνά)

- Ναι βρε τσαχπίνη. Πήρα αποφάσεις. Εσύ που έλειπες τόσο καιρό πήρες μόνο…Τοπία; (και να πάλι τα γέλια τα ξεκαρδιστικά)

- Εγώ κυρά μου τώρα που θα είμαι μόνος μου με τα σαράντα εφτά μοντέλα της γειτονιάς (γελούσε ασταμάτητα κι εγώ χαιρόμουν..ο μπούφος) λέω να σοβαρευτώ. Να κάνω μια σοβαρή σχέση με 2-3 μόνο (χτυπιόταν..)

- Ώστε έτσι ε; και δε μου λες Πρόεδρε..θα κρατήσεις και την ατζέντα με τις παλιές sex buddies ανοιχτή;

- Ε, κυρά μου άμανε το κάναμε κάποτες, δεν μετράει. Το είπα και στην Ταμάρα χτες. Βρε κουτό…αυτό το Τοπίο που στέλνει τα sms το εξερεύνησα εκατό φορές. Τι το ζηλεύεις;

- Δεν είναι έτσι όμως τα πράγματα Sardo και το ξέρεις. Δεν μπορείς να αγκαλιάζεις ένα πλάσμα και να τρέχουν πάνω σου χίλια χέρια απ’τα παλιά. Δεν είναι πρέπον για σένα και για τους άλλους. Δεν είναι άξιο σεβασμού..

- Είναι όμως άξιο οργασμού κοκόνα μου (βρε τι λέω ο σαψάλης αντί να σηκωθώ να καρφώσω τις πόρτες!)

- Οι αναμνήσεις Sardo – και ξαφνικά σοβάρεψε- πρέπει να μένουν στον αέρα. Αν πραγματώνονται παλινδρομικά το έχασες το παιγνίδι. Είναι σαν να βουτάς στον καταρράκτη με λουράκι στο λαιμό. Όσο ελαστικό κι αν είναι κάποια στιγμή θα χτυπήσεις στα βράχια ή θα σπάσει μαζί με την κεφάλα σου κι αυτό το πήγαινε έλα , χάσιμο χρόνου και ζωής είναι. Εγώ δεν θα κουβαλήσω τίποτα. Διαγραφέντα όλα.

- (..αγωνιούσα να βρω κάτι να αλλάξω θέμα αλλά δεν μου έβγαινε τίποτα..έλα ρε πρόεδρε μην κολλάς τώρα..πες κάτι..γμτ..όσο το προσπαθείς δεν έρχεται..)

- Με τη δουλειά τι γίνεται; (με έβγαλε αυτή από το αδιέξοδο)

- Καλά. Θα πηγαινοερχόμαστε που και που Βουλγαρία. Εντάξει είναι. Κι ο αφεντικός καλός

- Να τον σέβεσαι. Όσο μπούφος κι αν είναι κατόρθωσε να είναι αφεντικό. Θα το εκτιμήσει κάποια φορά ακόμα και αν δεν το κάνει συνειδητά

- (την κοίταξα απότομα) Εσύ τα λες αυτά που δεν σήκωνες μύγα στο σπαθί σου;

- Εγώ.

- Εσύ βρε κοκόνα μου που εκείνον τον Χοσέ από το ιδιωτικό βλάκα τον ανέβαζες βλαμμένο τον κατέβαζες; Και μάλιστα μπροστά του;

- (γέλασε ανέμελα, νοσταλγικά) Ήμουν μικρή κι αθώα (μου έκλεισε το μάτι) κι ύστερα τι ήθελες να κάνω; Σοβαρός άνθρωπος υποτίθεται υπάλληλος μια ζωή έγινε ξαφνικά κλασματική μονάδα αφεντικών και σάλεψε. Αφού φερόταν σαν τσιρπούλι (γέλιααα)

- Ε, ο δικός μου αφεντικός φέρεται σαν κόκορας αλλά τι με αυτό;

- Τα αφεντικά Sardo μου δεν είναι βλάκες. Μιλάω για τα πραγματικά αφεντικά. Αυτά που όχι μόνο ανέλαβαν και διεκπεραιώνουν στο έπακρο τα καθήκοντα τους αλλά εξελίσσουν την επιχείρηση, αντιμετωπίζουν τις κρίσεις με πυγμή, έχουν Λόγο, Άποψη..αυτά τα αφεντικά Sardo πρέπει να τα σέβεσαι. Δεν έφτασαν τυχαία εκεί που έφτασαν. Αλίμονο σε κάτι τσικό που έγιναν διευθυντές και νομίζουν το πηγάδι στην αυλή για είσοδο στο κέντρο του Κόσμου. (είχε σοβαρέψει πολύ και έμοιαζε πολύ σίγουρη για αυτά που έλεγε..είχε ήδη αρχίσει η μεγάλη αλλαγή μέσα της αλλά κι έξω της..)

- Dos & donts. Πες! (την προκάλεσα)

- (με κοίταξε με ένα έκπληκτο αλλά ευτυχισμένο χαμόγελο..μάλλον κάποια υπερηφάνεια ένιωσε που μου είχε μεταδώσει αυτό το στιγμιαίο της απαίτησης που είναι όλο τσαχπινιά)

- χμμμ..donts..δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να μας κόβει τα φτερά..δεν θα πληρώσει η ψυχούλα μας τα απωθημένα των άλλων

- σοφόν το σαφές που λέτε και στο βλογκ σου, άλλο;

- Άλλο don’t..δεν επιτρέπουμε ημίμετρα εκτός κι αν συνειδητά αντέχουμε την «διαθέσιμη ποσότητα»

- (ύποπτον ..πολύ ύποπτον..πρέπει να είχα χάσει κάποιο επεισόδιο) τι καθιστά κάτι ημίμετρο;

- Ημίμετρο Sardo μου είναι να θέλεις δέκα, να μπορούν να σου δώσουν 5 και να λαμβάνεις τρία

- Και πότε αντέχεται αυτό δηλαδή;

- Όταν θέλεις δέκα αλλά ξέρεις πως ο άλλος μπορεί να σου δώσει μόνο τρία και είσαι βέβαιος πως αν ποτέ μπορέσει θα σου δώσει τα οκτώ. Αν σε έχει πείσει να τον εμπιστευτείς, αντέχεις. Όπως και να έχει όταν υπάρχει εμπιστοσύνη στην αξία του ενός και του άλλου, υπάρχει εξέλιξη, άρα κέρδος. Δεν είναι όλα προσυμφωνηθέντα. Κατάλαβες;

- Όχι, αλλά μάλλον έχω χάσει επεισόδια και δεν μου τα λες καλά κυρά μου

- Dos..να πω;

- Γιαααα..ρίχτο και το ντου(ζ)

- Dos..στη δημιουργία Sardo, στην μελέτη..στον μόχθο που τον νοιώθεις σαν ανάγκη..

- Εργασιοθεραπεία λες; Α, καλά…εγώ προτείνω πάλι κάτι άλλο..γνήσιο σεξ

- (χαμογέλασε και με κοίταξε γέρνοντας παιδικά το κεφάλι αριστερά) ε, πρόεδρε ..δουλειά και σεξ όλη την ώρα, θα αραχνιάσει το μπλογκ!

- Άλλο do;

- Do στα ιερά ανολοκλήρωτα Πρόεδρε- να ζντράβια (ύψωσε το ποτήρι)

- Οπ..τι πα να πει ιερά ανολοκλήρωτα; (κάτι γινόταν εδώ κι εγώ δεν έπαιρνα χαμπάρι)

- Υπάρχουν πράγματα σκίουρε που είναι εκ..δημιουργίας ανολοκλήρωτα to be

- (τι έκφραση κι αυτή;;!! κι εγώ έπρεπε να καταλάβω;;;..άσπρο πάτο το κονιακάκι με το τόνικ..να καρδαμώσει ο εγκέφαλος) δεν νομίζω πως σε αντιλαμβάνομαι..να με συμπαθάς

- Υπάρχουν καταστάσεις sardo που μοιάζουν να έχουν φτιαχτεί για να μείνουν ανολοκλήρωτες ..αυτές συχνά είναι ιερές..

- Δηλαδή υπάρχουν ..εμφανίζονται αλλά δεν θα συμβούν εντελώς..ποτέ;

- Μη λες ποτέ Sardo. Ό,τι υπάρχει στο μυαλό μας είναι εν δυνάμει ..εφικτό..πραγματικό.. Αν είναι ιερό μάλιστα, αν έτσι το θεωρείς εσύ..η πίστη σου θα το κρατήσει ψηλά και δεν ξέρεις πού θα σε πετάξει η ζωή..μπορεί στον Καιάδα..μπορεί και στον ουρανό

- (την λοξοκοιταζα..να την είχε πειράξει το κονιάκ ή το τόνικ;..πάντως χαμογελούσε..) έχασα επεισόδια ε;

- Όχι πάντως από κάτι που έλαβε τέλος (και άναψε ένα τσιγάρο..κι όση ώρα το έβλεπε γιατί πιο πολύ το έβλεπε παρά το κάπνιζε..δεν μιλήσαμε..έλαμπε η καύτρα μαζί με τα μάτια μας)

Στο καλό κυρά μου. Θα σε δω στις 29 να γιορτάσουμε τα χρόνια σου.-